Ταιναριεύς

-έως, ὁ, Α

(ποιητ. τ.) ιθαγενής, αυτόχθονας τού ακρωτηρίου Ταινάρου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < Ταίναρος / Ταίναρον (πρβλ. Ταινάριος) + κατάλ. -εύς (πρβλ. Χαλκιδεύς)].